Endocriene pathologie uitgelicht
Endocriene pathologie richt zich op de organen welke hormonen afscheiden in de bloedbaan zoals de schildklier, bijschildklier, hypofyse, bijnieren. Binnen Pathologie-DNA zijn dit vooral de onderzoeken gericht op de schildklier en bijnier.
Bij aandoeningen van de schildklier kan het gaan om tumorvorming die een zwelling veroorzaken eventueel met mechanische bezwaren, of om aandoeningen met een toename van hormoon. Bij cytologische punctie van de laesie of excisie, komt de patholoog in beeld voor de diagnose.
Samen met endocrinologen, chirurgen die zich veelal in de endocrinologie hebben gespecialiseerd, nucleair geneeskundigen en radioloog wordt er regelmatig tijdens een multidisciplinair overleg gesproken over de verschillende casus.
De patholoog bepaalt tijdens het pathologisch onderzoek om welke aandoening het gaat en tijdens het overleg met de verschillende disciplines kan vervolgens een zo effectief mogelijk behandeltraject worden opgesteld.
Er lopen verschillende studies. De meest opvallende studie is waarin binnen de endocrinologie gekeken wordt of er minder agressief geopereerd kan worden. Bijvoorbeeld bij een maligniteit van de schildklier niet meer kiezen voor het verwijderen van de gehele schildklier maar alleen van de aangedane zijde en tumoren tot een bepaalde grootte meer conservatief behandelen.
Er wordt op moleculair niveau onderzoek gedaan om bij een punctie van de schildklier beter vast te kunnen stellen of het een maligne of benigne aandoening betreft ( bij de folliculaire proliferaties) en minder operaties in de toekomst noodzakelijk te maken.